Anamlar beni bırakıp yazlığa gettiler. Evde yapayalnızım sevgili okur. Tüm arkadaşlarım işinde gücünde olduğu için gündüzlerimi çoğunlukla tavana bakarak değerlendiriyorum. 12-1 gibi uyanıp spora gidiyorum. Sonra gelip yemek yapıyorum, yemek yaparken sanki bir yemek programındaymışımcasına tarifler veriyorum, kendi kendime şakalar espriler yapıyorum.
“Yemek pişirirken mutlaka yakınınızda sıcak su bulundurmaya çalışın, bu arada bu yemeğimizde soğanı çiğden koyuyoruz kavurmuyoruz..”
Akşamüstü bir arkadaşımı filan arıyorum akşam gelip kalması için gelirse akşamları muhabbet edip “Yemekteyiz”i izliyoruz.
Tüm bunların dışında kalan zamanımda “duruyorum”. Eşşek gibi çalışarak geçirdiğim bir yılın neticesinde geldiğim bu durumdan azıcık zevk alsam da içten içe kendimi sıkıcı ve işe yaramaz hissediyorum. Ha bi de milletin feysbuktaki fotoğraflarına bakıyorum. Tatile gidenler, doğumgününü kutlayanlar, İstanbul’un hiç gitmediğim yerlerini gezenler. Onlara kısaca “yaşayanlar” diyoruz. En sevdiğim yaşayan feysbuk profilleri yaklaşık 30 tane albümü 30000 tane fotoğrafı olan profiller. “lise mezuniyeti”, “ilkokul “, ”Ercan düğün”, “kardeşimin sünneti” isimli albümler beni saatlerce oyalıyor. Lan albüm diyince eskiden de ansiklopedi okurdum bole saatlerce o geldi aklıma (kaplanı oku, ordan kaplumbağaya geç, kapan modellerine bak böyle giderdi bu). Neyse teşekkürler hayatının her milisaniyesini feysbukta paylaşan topluluk, hayatıma anlam kattınız.
Evet sıkıcı lan benim hayatım. Hatta eğlenmek neydi onu bile unuttum. Evde karılı kızlı parti vermeyi düşündük ama gelecek katılımcı kişi sayısı 5 i bulamadığından 1 şişe votka alıp içme kararı aldık. Bunu da bulamayanlar var. Ya votka da olmasaydı?
PiEs: Komikli olmuyo son zamanlarda yazılar pek. Kusura kalmayın.
0 yorum:
Yorum Gönder