hayatım boyunca amaçları olan bi insan oldum... Yok anadlu lisesi, yok üniversite, okuldayken çalışmaca fln. Hap yapacak bir işlerim vardı. Gidilmesi gereken yerler, yapılması gereken ödevler tırı vırı...Sonra okul bitti; dan diye iş buldum-şans bu ya..Hayatımın en sıkıcı ve anlamsız son bir yılı işte böyle başladı.. Dayımın deyimiyle "Napıyorum lan ben burda insanı" olmuştum. Muştum değil aslında hala öyleyim. Belki milletin işsizlikten borçtan kendini vurduğu bir dönemde bu benim yaptığım harbi orospu çocukluu ama işten ayrılıyorum. Bir ay sonra sanırım tamamen özgür olacağım...Tabi parasız ne kadar özgür olunursa, ne kadar özgür kalınırsa..Herneyse bu sıkıntılardan sebep gittim pisikolog (lan iyice Amerikan dizisi gibi oldun be simen) haytım boyunca yapmam gereken herşeyi yaptıktan sonra ( okul kazan, okul bitir, iş bul, iyi evlat ol, efendi ol...fln) artık kendime kendi istediğim bir amaç bulmam gerektiğini yoksa bir kaç sene içinde yan basacağımı şiddetle kafama kafama kaktı.... Bi daha da gitmedim zaten.
Bu sebeple bu blog aynı zamanda düz bi insanın kendisine bir amaç bulmasının da hikayesidir. Diyerek bu akşamki yazımı sonlandırır. Hepinizin gözlerinden öper ellerindne sıkarım...Daha gidip kendime yarın için iş kıyafeti seçicem...Iyyy kumaş pantolon kımıl kımıl..
0 yorum:
Yorum Gönder